Nu heeft het Mango-plantje een kleine stagnatie in de groei. Ik heb gelezen dat dat de schuld is van het bestralen en daarmee vernietigen van genetisch materiaal. Dat komt wel heel dicht bij mijn eigen onvruchtbaarheid. En daar mee is de cirkel dan weer rond.Als conclusie, omdat wij als mens nu eenmaal graag een conclusie zien van een traject in het leven, kan ik stellen dat mijn ziekte -en daarmee mijn ontwikkeling- in versnelde vorm heeft bijgedragen aan het ontdekken van mijn eigen ik.
Echter hoe nu te reageren als het plantje het loodje er echt bij neerlegt? Misschien is het dan -zoals het noodlot wat ik mijzelf toedicht- te zien. En maar snel weer wegschuif. Zo was het tenslotte ook bij het leven van pa Henk, na mijn ode aan hem heeft hij het loodje erbij neergelegd. Dus in dankbare herinnering aan mijn vader kan en zal ik ook de kweek die dreigt te gaan 'mislukken' ter nagedachtenis aan hem zolang mogelijk in leven proberen te houden, zolang als ik daar toe in staat ben
lees ook latere post...
pa Henk op internet.
BeantwoordenVerwijderenHij zou eens meten weten.
Het is al zo lang geleden maar bij ons blijkbaar nog niet gesleten.
ter nagedachtenis aan hem...