De Pitahaya

Deze gaat over de 'cactus-achtigen', waaronder de Pitahaya. Wie had gedacht dat zo'n exotische naam voor een vruchtenplantje ook onder de vernederlandste naam drakenvrucht bekend staat. Is dat nou de boeren mentaliteit die daarachter schuilt of is het meer van : 'wat de boer niet kent dat vret d'ie niet?' Natuurlijk wordt de vrucht ook Engels betiteld zijnde dragonfruit en iedere laaglander nu als boer omschrijven gaat ook míjn enthousiaste kweek-passie te ver. Echter: bij deze soort blijkt dat teveel zorg slechte zorg wordt omdat de cactus-fase juist gestimuleerd moet worden door helemaal geen water meer te geven.



Al die landen die ik graag had willen bezoeken; ook daar komt die interesse voor deze cactusachtigen vandaan. Maar het lijf besloot anders. Echter omdat ik niet gewend ben het lijf boven de psyche te stellen neem ik daar dus geen genoegen mee. Om maar te zeggen; ook voor deze stekelige ga ik ervoor!
De pitahaya vraagt nu vooral heel veel geduld voor het cactusstadium begint en ik dat hopelijk duidelijk zal kunnen merken/zien. En dan is het in één keer weer ontzettend handig dat ik die rotziekte heb. Want ik heb geleerd om geduldig te zijn.