De Cherimoya

De Cherimoya baart me ernstig zorgen. Zo is dat dus met kinderen, kinderloos als ik ben, heb ik en zal ik dat ook nooit ervaren. Nu, met deze zorgen in m'n hoofd vraag ik me natuurlijk af hoe dit naar beneden buigen van de toppen van de takken nu in 's hemelsnaam kan? En de zorgen komen door -denk ik- onwetendheid over de vruchtensoort. Ik doe wel m'n best met de verzorging; goede grond, zo dicht mogelijk bij het licht, voldoende water etc.
Nu heb ik een aantal jaar in Spanje gebivakkeerd waar deze vruchtensoort zijn geschiedenis kent; wordt daar veel geteeld en veel gegeten. Oorspronkelijk komt hij uit hooglandvalleien in o.a. Peru. Het is dus voor mij een zeer tot de verbeelding sprekende boom waarmee ik me kan terugwanen in Spanje en dat ik ooit in Chili was is in deze een wel heel gelukkig toeval. Mijn liefde voor de bergen spreekt tot mij via de Cherimoya.
De boom staat het beste in de kas maar daar is hij te hoog voor geworden en dus kijk ik in de woonkamer met liefde tegen mijn oogappel aan. Ik heb hem in de smiezen als de punten van de takken nog meer gaan verbuigen. Ben er direct bij en zal alles wat ik weet van hem gebruiken om deze boom in leven te houden.



Naschrift; wat een fijne verrassing kreeg ik vandaag; de Cherimoya geeft nu duidelijk blijk van nieuw leven!