De Kiwi

De zachte harige kiwiplantjes vragen wel heel veel discipline van me; ik moet er niet teveel aanzitten maar wíl zo graag omdat het zo bijzonder aanvoelt! Nu zijn ze nog niet erg groot en dus behandel ik ze geduldig en met aandacht. De zachte "zoete" blaadjes doen me denken aan het strijkorkest wat zonder harde, directe houtblazers hun klank heel verwarmend kan neerleggen.

Als ik in de tuin ben zit ik soms in de kweektunnel die wij bouwden. Gisteren zat ik daar en had hetzelfde gevoel als 'vroeger' in de tent omdat het zachtjes regende. Een vriendelijke regen was het gister, zo vriendelijk als de kiwi plantjes voelen met de zachte haartjes op de blaadjes. En dat alles door een niet-verorberde Kiwi te zaaien!
Nu staan ze nog binnen en omdat ik wel uitkijk om ze te snel buiten of in de kas te zetten geniet ik van alle mooie herinneringen die ze bij me oproepen.

Papaya

Op de vraag of er nog iets is wat me zorgen baart omtrent de kweek ben ik nu kort en bondig: ja, de papaya. Op vele sites lees ik dat het o zo gemakkelijk gaat. Maar ik heb de kunst van het Papaya kweken nog steeds niet gevonden en begrepen. Mijn plantjes sterven al voordat ze bekeken hebben hoe het er nu werkelijk uitziet als je groot bent. Want groot wordt 'ie, dat is zeker. En hoeveel moeite hij ook heeft met ouder worden, ik voel een verbondenheid zoals ik die met maar weinig mensen heb. Ik zie hoe hij vecht voor z'n leven maar zich neerlegt bij het vergaan als het (weer) niet is gelukt.
Ik hoop natuurlijk en ga er ook voorzichtig van uit dat de site's gelijk krijgen en ik een gezonde Papaya zal kunnen kweken. Al is het er maar één, hij is hier zeer welkom. Tot aan die tijd koop ik ze in de winkel en bereid me voor op alle lekkere keukenverrassingen die ik zal kunnen maken als ik een overvloed aan Papaya's van mijn eigen kweek heb.

Mangoplant (vervolg)

Het lijkt een taaie te zijn de Mangoplant. (zie eerdere post)
Er is een soort doorstart op gang gekomen waarmee ik nu nog een soort punkkapsel associeer. Maar er is duidelijk groei te zien, blaadjes of niet; hij is zeker nog niet verloren. Wat zou betekenen dat er hoop is voor leven ondanks wat de ervaring én veel plantenexperts en wetenschappers ons willen laten geloven.

Hetzelfde punkkapsel, één maand later...

Pawpaw, ook wel Asimina Triloba

De Pawpaw is ook een schitterend mooie plant. Z'n blad lijkt wel bewerkt met een spuitbus die zo een heel geleidelijke overgang van donker groen naar lichtgroen heeft gemaakt. En dan op ieder blad. Nou, nee dus; zo'n blad moet je niet met zo'n stinkend goedje willen associëren.
Nee, het enige wat ik moet en daarom ook wil doen is de bloemen zien en daarna de vruchten proeven van deze plant. Echter zal ik toch op een periode van minstens vijf jaar moeten rekenen voor het zover is. Aangezien ik geduld heb geleerd te koesteren kan ik dat ook bij de paw paw gebruiken. Naast dat de bladeren een bijzonder subtiele kleurschakering bezitten verstaan ze ook de gave om nonchalant mee te waaien met de wind. Ik leer dus weer van een plant die ik kweek; gewoon rustig afwachten tot een volgende fase in het groeiproces zich aandient. Nu nog even weten of de boom van nonchalance houdt. Zo relaxed als deze plant staat mee te waaien ; ik denk dat het wel snor zit.

Druivenplantjes

De druif heb ik meermaals gekocht, toch was het steeds geen succes. Dus ben ik nu maar eens zelf gaan proberen of de druivenpitten uit mijn geconsumeerde druiven meer soelaas bieden. En jawel, het werkt.
Waarom ben ik zo competitiegevoelig in deze? Ik wil bewijzen dat het ook werkt met eigen kracht. Maar de wetenschap over groenten en fruit -en daarmee opgekweekte planten- laat zich toch niet zo gemakkelijk bij de neus nemen? Daar moet een addertje onder het gras zitten. Ik zal moeten wachten en kijken hoe het verloop is in/met de tijd. Maar dat kan ik nu niet; ik wil handelen.

Er is tóch een gekocht exemplaar die het nu de moeite waard vindt te groeien en kan ik beiden volgen in ontwikkeling, mooi toch? Het is wel een kasdruif en heb hem als zodanig gekocht maar ik ben inmiddels wijzer geworden en weet dat de kweek kan mislukken; daar doe ik het mee en ben 'alleen' maar reuze benieuwd hoe het verder gaat. Dus ik laat dat addertje maar lekker zitten, ik zal wel zien of ik het beestje ooit nog tegenkom.