De druif heb ik meermaals gekocht, toch was het steeds geen succes. Dus ben ik nu maar eens zelf gaan proberen of de druivenpitten uit mijn geconsumeerde druiven meer soelaas bieden. En jawel, het werkt.
Waarom ben ik zo competitiegevoelig in deze? Ik wil bewijzen dat het ook werkt met eigen kracht. Maar de wetenschap over groenten en fruit -en daarmee opgekweekte planten- laat zich toch niet zo gemakkelijk bij de neus nemen? Daar moet een addertje onder het gras zitten. Ik zal moeten wachten en kijken hoe het verloop is in/met de tijd. Maar dat kan ik nu niet; ik wil handelen.
Er is tóch een gekocht exemplaar die het nu de moeite waard vindt te groeien en kan ik beiden volgen in ontwikkeling, mooi toch? Het is wel een kasdruif en heb hem als zodanig gekocht maar ik ben inmiddels wijzer geworden en weet dat de kweek kan mislukken; daar doe ik het mee en ben 'alleen' maar reuze benieuwd hoe het verder gaat. Dus ik laat dat addertje maar lekker zitten, ik zal wel zien of ik het beestje ooit nog tegenkom.
Wat ontzettend leuk om al je blogs te lezen.
BeantwoordenVerwijderenBen onder de indruk van wat je allemaal kweekt, wat je erbij schrijft, en van de mooie foto's. Groen, groener, groenst.
Tot snel, liefs van Anitra
misschien had pa henk je kunnen helpen met het addertje.
BeantwoordenVerwijderen17 juni 1988 zou hij een verhaal gehouden hebben over productfysiologie te weten : kiemrust en vetzuurscheiding en osmoregulatie en N-nitroverbindingen enz.
addertjes genoeg.