Petehboon

…En dan zijn er toch altijd weer nieuwe ontdekkingen. De vrucht (boon) smaakte nog niet erg uitgesproken, het plantje daarentegen is erg mooi! Na wat googelen lees ik dat in landen waar de boon vandaan komt, het inmiddels tot onkruid wordt gerekend. Een zeer snelle groeier dus, tenminste daar waar het warm is. Peteh boon heet 'ie en wordt ook wel stinkboon genoemd. Van die stank heb ik in het gerecht niks meegekregen, misschien een volgende keer?
De boon komt oorspronkelijk uit Suriname maar komt ook voor in Indonesië en andere Aziatische landen. Ik zal maar weer eens gaan nadenken waar ik het gewas laat als het de groeidrift heeft.

Hopeloos enthousiast (zoete aardappel)

Een beetje te vroeg, maar daarom ben er ik niet minder gelukkig om de eerste zoete-aardappelen uit de grond te halen. Door deze vondst, opgegraven uit de grond, moet het voornemen voorlopig niet te schrijven even wijken voor 'hopeloos' enthousiasme.
Volgende keer zullen ze groter zijn als ik ze oogst, dus over een maand of wat een formaat hebben van de toko waar ik ze tot nu toe kocht.

Even Wegwuiven...

Ik had mezelf 'beloofd' minstens eens per maand een blog te schrijven. Maar realiseer me dat ik voor het eerst daar geen gevolg aan geef. Een mooie aanleiding vind ik om even te stoppen met mijn blog. Ik ben een nieuwe cursus begonnen en die vraagt tijd en aandacht.
Ik zeg even, omdat ik me wel weer eens zie herstarten met mijn schrijven over vooral de exoten die met zo boeien.

Tot die tijd wil ik allen die mijn blog gelezen hebben bedanken en vriendelijk 'even wegwuiven'.

Tot anders!

Papaya versus Taro

De Taro schiet omhoog in dit zomerse weer...

Aan de Taro heb ik geen werk gehad om het te laten groeien als een speer. Het is inmiddels een forse plant van ruim een meter hoog en breed.

Dit is helemaal anders met de Papaja- geen nieuwe kwekeling van mij- met welke je toch een aantal handelingen moet doen voor je het zaad aan de aarde toevertrouwt. Met zacht water, dus regenwater, moet het begoten worden.

Die toewijding werd gelukkig beloond, ook deze keer, en ik ben weer in het bezit van veel kleine papaja plantjes.
"En nu het niet verpesten", denk ik bij mezelf, want ik wil zo graag dat het deze keer een 'langlever' is en niet een geknakt hoopje groen. Ik zal het in ieder geval voldoende mest en water geven, want ik heb gelezen dat dat essentieel is. Zoals uiteraard met alle planten.

Papaya

De taro [update]

Blij verrast door de groeisnelheid. Deze Indonesiër heeft in een dag tijd een nieuw blad gevormd!

De Taro

 

Deze exoot heeft zoals allen verschillende namen. Naast taro heet 'is ook wel eddo. Omdat de punt van de uitloper donker was en ik niet heel veel verwachtte van groei, is hij vandaag toch duidelijk aan de binnenkant van de uitloper een halve centimeter omhoog gegaan. Dus buiten donker, binnen licht. Ik had beter kunnen weten want dit is uiteindelijk ook de manier van de banaan om te groeien.

Zoete aardappel, [deel3]

Vandaag heb ik 'de sprong' gewaagd om de uitlopers van de zoete aardappel 'af te snijden' en in de grond te zetten. Ook planten hebben een eigen leven als ze eenmaal voldoende gegroeid zijn.
Waar de aardappel van deze nakomelingen precies zal komen, ik denk onderaan, is nog een reden om zonder ongeduld te wachten en te kijken, en dus het proces te volgen. En dan zal ik misschien weten waarom in Nederland deze lekkere knollen -zover ik weet- niet verbouwd worden.

Zoete aardappel, vervolg

Nu is toch weer gebleken; nooit te vroeg wanhopen. Twee dagen na vorig schrijfsel zag ik wel degelijk uitlopers 'on top', alleen had ik ze nog niet gezien.
Had de aardappel niet goed genoeg bekeken!
Anderhalve week later blijkt de groei er goed in te zitten.

De zoete aardappel

De vrucht heeft wortels al sinds een paar weken, en ik wacht nog steeds op een uitloper aan de bovenkant. Tot nu toe lijkt 'ie daar geen zin in te hebben. Op het net heb ik gezien dat het kan, goedgelovig als ik ben wacht ik dus nog maar even.

De vrucht zelf vind ik heerlijk en er is veel mee te doen in de keuken.

=======================================

Horizon

Een novelle, deel 8

Hoofdstuk 6

De dag dat John aan de deur was heeft bij Ines weer tobberijen opgeleverd. En hoewel het met een sisser afliep, ze wil geen onzekerheid meer en zeker niet van een ex. Ze kan zichzelf wel voor het hoofd slaan dat ze niet resoluut de deur dichtsloeg ook al zat z'n voet er dan tussen. Sindsdien is ze weer aan het twijfelen gegaan. De twijfel over haar moederschap, haar relatie's met vrienden en met de buren en in het bijzonder ook de korte affaire met John.

   'Oh, verdomme, ben ik dik in de veertig en staat m'n leven weer op z'n kop.'

Moedeloos staart ze voor zich uit en bedenkt zich dat alleen een gezellige vriendin de impasse waar ze in zit kan verzachten en verbreken. Nog dezelfde dag belt ze Marieke op.

Marieke komt de volgende dag en Ines ervaart weer eens hoe het is om een vriendin te kennen die er als het er op aan komt voor je is. In de tuin gezeten met een kop thee vraagt Marieke zonder omwegen hoe het nu is met de mannen.

   "Welke mannen bedoel je?", en Ines kijkt Marieke aan met een frons op haar gezicht. 

   "Nou, doe niet zo gek, je weet toch dat ik het heel bijzonder vond dat je zo resoluut stopte met John?" 

   "Ja, dat kan wel zijn maar ik weet zelf echt niet meer wat nu waar is en wat niet. Ik bedoel dat hele gedoe met John, stond 'ie hier gewoon weer aan de deur en ik weet niet wat er dan gebeurt met me. Was zó boos, hij had z'n voet tussen de deur gezet en ik heb hem alleen met een lafhartige smoes weg kunnen bonjouren". 

   "Maar je had toch Pieter die je leerde hem te 'deleten'?"

   "Ja, daar geloofde ik ook in maar als hij dan onaangekondigd voor de deur staat blijkt het toch niet zo te werken. Het is m'n lafhartige gedrag wat me hopeloos maakt" 

Ines zucht diep en kijkt verlangend naar de waterloop. 

   "Oh nee, hè, Ines kom op, je bent een geweldige meid en maak jezelf niet gek hè". Bemoedigend legt Marieke een arm om Ines heen.

Als Marieke die avond weer weg gaat weet Ines nu zeker dat de enige manier om John kwijt te raken is anoniem, zonder spoor achter te laten, verdwijnen naar het oosten. Daar wilde ze altijd al heen en ze is zeker dat ze geen spijt zal krijgen over haar stap naar de toekomst.

EINDE

Pitahaya of Cactusvijg, vervolg

Helemaal zeker ben ik niet. Maar ja, over wat zijn wij echt helemaal zeker in het leven.
In ieder geval ben ik heel blij dat ik denk de Pitahaya in bloei te zien. Het is een soort kroontje, heel keizerlijk en zorgt ervoor dat ik de plant met nog meer interesse en bewondering ga volgen.
Waarover ik niet helemaal zeker ben is of ik echt met een Pitahaya te maken heb. En niet een cactusvijg. Het vervolg zal spannend zijn maar met de nodige dosis geduld en liefde zal de beloning verrijkend zijn; dat weet ik zeker!

3 weken later...

Het bleek geen keizerlijke kroon, en ook geen bloem, maar een verlenging van de plant.

================

Horizon

Een novelle, deel7

HOOFDSTUK 5

Het water, het is het water dat de oplossing heeft. Ines zit weer in yoga houding op de brug, mijmerend over China en Japan en de andere vruchten die ze nog niet kent maar daar zal vinden. En zeker denkt ze dat ze daar met water wel om weten te gaan. Volgend jaar, dan ga ik naar het oosten. Omdat ze zo gemotiveerd is over haar trip die komen gaat al is het dan over een jaar, begint ze de waterloop alvast te veranderen. De brug en ook alle planten blijven staan, alleen maakt ze verandering in de loop van het water. En wel zodanig dat haar eigen tuin onderloopt.
O jé, denkt ze als ze ziet dat het water ook richting de buren stroomt. Snel blokkeert ze de waterleiding. Weer steken hoofden uit het raam.
  "Ja, het spijt me hoor", roept ze naar boven. "Teveel water in één keer", en ze haalt verontschuldigend haar schouders op.
Omdat 'de bui al ziet hangen' maakt ze voor de buren en anderen uit de buurt een lijst van de producten die ze al heeft of gaat krijgen. Ze zet deze op een bord langs de kant van de weg. Met de handen in de zij keurt ze haar 'ingeving' en besluit dat het goed staat.

  "Zo, weer wat nieuws op het menu?"
Het is een wandelaar die nieuwsgierig even blijft staan om te lezen wat Ines zoal in huis heeft.
  "Ja zeker, maar ik ga het niet voor u bereiden hoor" antwoordt ze glimlachend.
  "Da's jammer want ik vind best dat de buurt een catering zou kunnen gebruiken, u niet?"
  "U brengt me op een idee zeg!" antwoordt ze uitdagend.
  "Geeft u me dan in ieder geval wat uitheemse vruchten mee, zal ik m'n vrouw plezier mee doen"
De pot die Ines bij het bord heeft gezet rinkelt bij het vallen van de munten die de man erin stopt.
  "Nou, bedankt en succes verder hè"
Terwijl Ines terugloopt naar de voordeur probeert ze te bedenken hoe ze haar "illegale" handel het best aan kan pakken zonder ooit door iemand belazerd te worden. Ze wil niet dat de mensen als ze haar producten buiten neerzet het zomaar meenemen zonder iets in de pot te gooien.

Die avond eet ze alleen en denkt na over wat de passant heeft geopperd. Het is zeker nooit haar bedoeling geweest in de keuken te staan voor anderen. Het brengt natuurlijk wel geld op die zij hard nodig zal hebben om in China en Japan te komen.
Midden in haar overpeinzingen rinkelt de deurbel.
  "Hi, it's John speaking here. Ik vroeg me af hoe het met je gaat. No big deal."
Even is Ines met stomheid geslagen. Ze kent zijn droge humor en kan een vage glimlach niet onderdrukken.
  "Je weet me wel te verrassen zeg!"
Om zichzelf en ook Pieter niet teleur te stellen doet ze alsof ze het vreselijk druk heeft en nu helemaal geen tijd voor hem. Als ze op het punt staat de deur dicht te doen steekt John er snel een voet tussen. Oh nee, flitst er door Ines heen. Niet dat, niet een oude 'lover' die een 'loser' blijkt en zich dan komt wraken bij z'n ex. Met haar armen in de zij gaat ze pontificaal in de resterende opening van de deur staan.
  "Nou, oké, zeg maar wat je wilt dan".
  "Nou, in ieder geval geen vijanden maar vrienden, please?".

Wordt vervolgd...

'Januari in blad'

Veel blad dat mij omgeeft, geeft te denken

Veel groei zo rap, zo totaal met zichzelf tevreden

Maar ik denk; wat is dit, en wat is dat nou ook alweer

Maar concludeer alleen: dat alles heeft een reden

Als een plant niet happy is met licht

Of totaal verzuipt in water

Dan lijkt de noodzaak te veranderen

Wat stoort maakt verbetering voor later

En als de plant gelukkig is, is er lucht en licht, zo ook voor mij

Te hopen dat ik steeds de sleutel van het leven vind

Als de planten mij maar wijzen

Waar en hoe te gaan, aan de hand genomen als een kind.

===========

Horizon
Een novelle, deel7

HOOFDSTUK 4

   "Oh, deleten wil je hem?" vraagt Pieter aan Ines, in de tuin gezeten met een kop koffie.

   "Hè, pardon, ik ben toch geen computer?" zegt Ines.

   "Daar zul je van opkijken hoor, hoeveel kennis je kunt manipuleren"

 Stomverbaasd over deze plotselinge omslag in haar hoofd over Pieter staart zij hem aan.

   "Ja, zoals je computers kunt deleten, zo kan je ook mensen deleten. Iedereen heeft een harde schijf, alleen wordt 'ie door de meeste mensen niet goed gebruikt. Ik kan het je leren".

   "Toch niet met veel hokus, spokus?"

   "Nee hoor, heeft gewoon te maken met genieten van je eigen prestatie".

   "Tevreden zijn dus?"

   "Precies, niet zo moeilijk toch?" 

Voor Ines is het te gemakkelijk gedacht. Zij had gedacht met een yoga freak te maken te hebben, nu blijkt hij een computernerd te zijn.

   "Het enige wat we ervoor nodig hebben is een beeld in je hoofd van iets waar je ongelooflijk van hebt genoten. Vervolgens ga ik wat tegen je aan praten en wis je wat je wilt".

   "Als het zo simpel is wil ik het wel natuurlijk". Ines schuift wat heen en weer op haar stoel om comfortabel te zitten, "nou, ik ben er klaar voor".

   "Oké, heb je het beeld in je hoofd van waar je zo tevreden over bent?"

Ines knikt.

   "Omdat wij dat beeld gaan gebruiken om een ander beeld weg te halen is het alleen nodig dat je weer een ander beeld hiervoor in de plaats zet. Volg je me nog?"

Weer knikt Ines.

   "Dus als je nou John weghaalt met die trotse Ines die je nu bent, komt daar het beeld ervoor in de plaats dat nu in je hoofd zit".

Het was heel gemakkelijk geweest en Ines had Pieter hartelijk bedankt voor deze wending die ze had kunnen maken door zijn bezoek. Toch is ze zelf niet tevreden over haar spraakzaamheid tegen de planten. Maar ze wil het wel kunnen blijven doen en zich geen zorgen maken over wat 'de anderen' er wel van zouden denken. Dat moet niet zo moeilijk zijn, per slot van rekening was het deleten van John ook snel gepiept. Het enige wat ze zou moeten doen is haar lastige buren 'deleten'.

   "Hé mam, wat ben jij nou aan het doen?" vraagt Monica als ze de tuin binnenstapt voor een onverwacht bezoek. Ines is bezig bij de waterloop om bordjes met de namen van de planten te plaatsen.

   "Dag lief, leuk dat je langskomt, vanwaar die eer?"

   "Gewoon zomaar, maar wat ben je nou aan het doen?"

Monica was altijd al een meid geweest die recht op haar doel afging en ook nu kan Ines alleen maar glimlachend antwoorden:

   "ik ben de namen van de planten erbij aan het zetten, zoals je ziet. Maar kom verder, ik zal even een pot thee gaan zetten".

Ines heeft bedacht dat wanneer zij de originele namen leest al pratende tegen de plant zij toch op z'n minst een reactie kan verwachten. Op een manier die ze nu nog niet kent. Want er zijn toch zoveel nog onbekende verschijnselen op welk gebied dan ook? 

Wordt vervolgd...