Lycheetomaat resultaat

Nadat we terug zijn gekomen van vakantie hebben er inmiddels vele vruchtjes aan de planten gezeten. En dus heb ik ze kunnen proeven.
De stevigheid waar ik op hoopte is deels bewaarheid met een hint naar tomatensmaak. Het beetje zoetigheid is er ook, maar wel op het einde van de rijpingsperiode.

Dus hier geldt weer dat geduld een goeie zaak is. Echter zitten er stekels niet alleen op de stam maar zelfs op de kelkblaadjes waardoor een vruchtje oogsten een ware beproeving wordt.

Horizon

een novelle, deel 3

HOOFDSTUK 2

Na een half jaar kan ze fruit oogsten van de Chinees. De plant heeft haar toch flink te pakken gehad het afgelopen jaar maar er is nu niks meer van te zien, alleen is er onderhuids nog wel iets te voelen. Ines neemt dat voor lief. De vrucht smaakt goddelijk, ze heeft geen zin hem alleen op te eten dus nodigt ze wat vrienden uit. Ze zal er een recept mee maken wat niemand ooit at.

Tijdens het etentje komt ook John ter sprake.

   "Goed hoor dat je zo'n flink besluit hebt genomen; hij was toch uiteindelijk ook niks voor jou?" zegt Marieke die haar graag wil opmonteren  over haar ervaring met John.

   "Maar jij hebt hem niet 'live' gekend", antwoord Ines. Ook Tom heeft ze uitgenodigd en hij zegt dat planten ook heel bijzondere dingen kunnen doen.

   "Oh ?, vertel....", zegt Ines.

   "Nou, Neem nou bijv. die Chinees die je kocht voor de waterloop. Die is lekker maar bezit behalve scherpe stekels óók veel geneeskracht. In het oude Egypte werd hij al gebruikt. Met succes. Ja ja, dat had je niet gedacht hè" zegt Tom plagerig.

Ines loopt nog eens naar de keuken om een extra fles wijn te halen. Het feest is wel gezellig denkt ze maar dat 'college toontje' van Tom had toch niet gehoeven. Ze mist gewoon herkenning bij haar gasten. Er wordt gedronken, gelachen en gegeten maar zowel met Marieke als Tom en ook Dolf-haar collega van het werk- heeft ze haar interesse in de waterloop niet kunnen delen. En Tom was dan wel attent om met hun die kennis over de "Chinees" te delen maar wat hád ze aan die wetenschap dat de plant ook functioneel is in China? Ze wil daar niet bij stil staan, teveel geschrokken van haar onverschilligheid jegens haar vrienden.

Wordt vervolgd...

Paradijsvogelbloem

Rust en schoonheid straalt de Paradijsvogelbloem uit. Alhoewel ik de bloem tot nu toe alleen op foto's zag. De kwekelingen groeien wel -zij het niet erg snel- en bovendien geeft ook het weer momenteel niet heel veel hoop over het vervolg. Maar het is tenslotte een Paradijsvogelbloem die alleen al met deze naam de nodige positieve impuls op een florissant vervolg geeft.

Horizon

een novelle, deel 2

   Die avond krijgt ze telefoon van de man die ze de avond daarvoor had ontmoet in een café. Hij vraagt of ze misschien zin heeft naar de film te gaan; hij kent wel een goede zegt hij. Tijdens hun eerste ontmoeting had hij verteld een Amerikaan te zijn, je kon dat trouwens al direct horen aan zijn duidelijk Amerikaanse r.
   De film was er één waar vooral veel actie inzat. Daar was Ines niet vies van en die avond vond ze het zelfs erg spannend en na de film hadden ze beiden wel zin in een biertje dus zaten ze nogmaals met elkaar in een bar.
   "Gaan we hier nu een ritueel van maken of zullen we direct maar na het volgende biertje jouw huis gaan opzoeken?"
   "Oh,..ehmm, ik wist niet dat Amerikanen zulke vlotte mensen waren", reageert Ines, "maar 't is goed hoor, 'k heb thuis nog wel een duveltje of zo".
   Door het succes met de waterloop die dag is Ines uitgelaten en wil eigenlijk het liefst direct doorlopen naar de tuin met waterloop maar John houdt haar tegen en zegt dat ze dat toch ook morgen kunnen zien. 
   "Yes man, gewoon eerst een glas donker bier en dan een heerlijk bed".
   Tijdens de duveltjes wordt John steeds grappiger en maakt veel Amerikaanse jokes die ze niet kent. Ines voelt niks meer van de aanvankelijke aarzeling die er was toen ze nog in het café zaten. Het wordt dan ook steeds vanzelfsprekender dat John haar bed bedoelt als hij het over slapen heeft.
   Met een behoorlijke kater wordt Ines wakker de volgende morgen, ze kijkt naar rechts en ziet John naast zich liggen. Hij snurkt zachtjes en dat roept een vreemd gevoel bij haar op. Hij ziet er zo tevreden uit met de situatie en dat terwijl zij zelf verwarring voelt. Ze schudt de onzekere gedachten zoveel mogelijk uit haar hoofd en staat op om koffie te zetten. 
   Als ze door het keukenraam naar buiten kijkt is haar weer direct duidelijk waarom ze deze passie heeft. De waterloop ligt daar zo glanzend in het vroege ochtendlicht dat zij meteen als de koffie aan het doorlopen is naar buiten gaat om te genieten van haar nieuwste aanwinsten. De planten staan er goed bij. Ze kijkt naar de dadelplant en begint met een harkje wat zand te egaliseren. 
   "Au!" 
   Er steekt een scherpe naald van de plant in haar hand. Bij het optillen van de hand blijft de tak met de stekel en al er inzitten. 
   "O, shit, dat doet pijn, hoor je me?" 
   Het is voor het eerst dat Ines zichzelf tegen een plant hoort praten. Ze knipt de tak door en kijkt of er geen bloed uit het gaatje in haar hand komt.

   Het ochtend licht wordt steeds helderder en haar zin in koffie steeds groter en ze loopt naar binnen. Ze had wel verwacht in de keuken John tegen te komen maar de keuken blijkt leeg. Ze zet water op om een eitje te kunnen koken en loopt door om John te gaan wekken. Tot haar stomme verbazing is er ook in de slaapkamer geen John te bekennen. Geen geluid uit de badkamer, niet uit de toilet en ze hoort ook geen douche die gebruikt wordt. 
   "John? Waar zit je, John?"
   Het blijft lange tijd stil. Het enige wat Ines hoort is haar eigen hart dat roffelt in haar binnenste. Ze denkt na; probeert zich de hele avond van de vorige dag te herinneren. Van uur tot uur loopt ze de avond na. Weer terug in de slaapkamer zoekt ze naar een aanknopingspunt; iets wat haar zou kunnen helpen een duidelijker beeld te krijgen van haar avond de dag ervoor. Maar ze vindt niks; geen hemd, geen vergeten onderbroek, geen gebruikt condoom.
   "Hè, verdomme John, waar zit je nou?"
   Geen reactie, verslagen zinkt ze neer op het bed en weet even niet wat te doen. Hij kan toch niet weggegaan zijn; dan had ze hem moeten zien vertrekken, een andere weg dan door de tuin langs haar heen is er niet. En ze had zich zo verheugd op zijn reactie als hij de waterloop bij daglicht zou zien. Ze kan zich toch niet verbeeld hebben dat hij er was of was ze nu aan het hallucineren? Om een telefoonnummer o.i.d. te vragen aan hem had ze niet nodig gevonden, ze zouden elkaar immers vaker zien? Had ze het zich allemaal maar verbeeld en bestond er simpelweg helemaal geen John in haar leven?

Wordt vervolgd...

De Salak

Kaarsrecht en stevig steekt de Salak de hoogte in. Het is een palmachtige die vele meters hoog kan worden.
De Nederlandse naam voor de vrucht is Slangenvrucht. De schil van de vrucht leek erg op de huid van een slang al heb ik die nooit 'in vivo' gezien of gevoeld.



Horizon.
Een novelle, deel 1

De waterloop die van het noorden naar het zuidwesten gaat in haar tuin is omgeven door exotische planten. Ines is er op een tevreden manier moe van. Het heeft veel planning gekost en ook discussies met de tuinontwerper maar nu ze het ontwerp in vivo ziet is ze zielsgelukkig.
    "Ik dacht dat het me nooit zou lukken"; zegt ze giechelig tegen Tom. 
Glimlachend antwoord hij: "Je ziet het; nooit te vroeg wanhopen" .
   "Je wilt vast wel een kopje koffie", en draaiend naar de deur van de keuken; "met suiker en melk?"
Ze vindt hem een fijne vent, zoals hij de aarde op een manier van z'n hoofd en haar afschudt, het geeft haar te kennen dat hij ervaren is en plezier heeft in zijn werk.
   "Stoort het jou nou nooit dat je klanten zo weinig echt wéten wat ze willen?", vraagt ze aan hem als ze terug komt met een dienblad met koffiekoppen in haar handen.
  "Nee hoor, 't is mijn werk, ik doe 't graag. Bovendien is het spannend als je weet wat de mensen ongevéér willen en je dat dan ook echt kunt máken. Leer je de mensen ook in 't algemeen beter kennen."
  Dus zo zit het, denkt Ines bij zichzelf. Zo vaak had ze zich al afgevraagd waar ze en bij wie ze herkenning zou vinden met haar passie; tot nu toe waren haar vrienden allemaal verdwenen of toch op z'n minst verstopt achter hun werk, kinderen en partner.

Wordt vervolgd...