Of zoals ik gister tegen F. zei: "ik heb het gevoel dat ik leef omdat ik leef".
Mijn blog was en blijft een soort ontdekkingsreis in klein bestek.
Maar ik merk dat mijn verhaaltjes eigenlijk steeds dezelfde opbouw hebben en dus kunnen ze op den duur vervelend worden. Zelf vind ik ze inmiddels vervelend om te schrijven (steeds hetzelfde) dus denk ik dat ik dat een ander eigenlijk niet aan 'moet' doen.
Waar het eigenlijk allemaal om gaat is mijn intense plezier in ontdekken van hetgeen in het klein gebeurt in de kas en tuin, terwijl ik barst van de koppijn. Samen met mijn inmiddels aangeleerde 'positieve' kijk op mijn situatie leer ik het hanteren. Mijn wereld is kleiner geworden; en ik kan daar nog steeds heel verdrietig over worden (godverdomme, klere!!), maar toch voelt mijn wereld voor mij alleen maar groter.
En nu ben ik steeds en steeds opnieuw aan het ontdekken. Mijn voorkeur gaat naar het leren kennen van de gewassen die niet zo makkelijk in Nederland groeien of überhaupt niet. En daarmee wordt mijn wereld dus nog groter. Geweldig toch? Om lange en verre reizen te maken zoals vroeger wat heel fijn was, reis ik nu in microformaat door mijn kweek wat ook heel fijn is.
Mooi plaatje van jou in het vroege voorjaar met de nog niet geplantte vijgenboom.
BeantwoordenVerwijderenJe beschrijft heftige gevoelens en je barstende koppijn.
Maar ook je reizen door de kweek en de blijdschap die dat geeft.
Heel fijn om te lezen
Ik snap nu hoe het werkt, en ik vind het leuk om je site te volgen.
BeantwoordenVerwijderenIk ga lekker oefenen zodat als peter weg is, ik de ontwikkelingen in je tuin kan blijven volgen en ook een beetje op de hoogte blijf.
Ben benieuwd of de Minneola sinaasappel wel lekker was
BeantwoordenVerwijderenEn of de Wolmispel bloemen geeft.
Wel euk te volgen hoor.
De minneola was lekker, iets sappiger dan een gewone sinaasappel. De wolmispel heeft het dit jaar nog niet gered wat bloemen betreft dus dat wordt volgend jaar.
BeantwoordenVerwijderen